نظریه دیگری که از نظر فلسفی بسیار جذاب‌تر است، مدل معروف به حالت پایدار است. در این نظریه که در اواخر دهه ۱۹۴۰ توسط هرمان باندی، تامس گولد و (به صورت متفاوت) فرد هویل پیشنهاد شد- عالم همیشه تقریبا به همین صورت کنونی بوده است. با انبساط آن، ماده تازه هم پیوسته خلق میشود تا شکاف میان کهکشان را پر کند. در جواب به هر پرسش که چرا عالم به صورتی است که هست، این نظریه نشان می‌دهد که عالم به این صورت است، زیرا فقط بدین طریق می‌تواند به حالتی پایدار باقی بماند. مساله عالم آغازین حل شده است؛ عالم آغازینی وجود ندارد.
پس چه شد که به مدل متعارف (مهبانگ یا بیگ‌بنگ) دست یافتیم؟ و چگونه این مدل نظریه‌های دیگر مانند مدل حالت پایدار را از میدان به‌در کرد؟
این اتفاق نظر به یمن عینیت بنیادی اختر فیزیک نوین به دست آمده‌است؛ نه جابه‌جایی تعلقات فلسفی در آن نقشی داشته و نه نفوذ نام‌آوران اخترفیزیک، بلکه فشار داده‌های تجربی به آن انجامیده است.
سه دقیقه اول» از استیون واینبرگ برنده نوبل فیزیک
ترجمه از دکتر محمدرضا خواجه‌پور
درباره این سایت